بنام خدا

بـــه کــــوچ می سپارمت         
پرنده ای کــــه پشت سر
مـــرا بـــــه خـاطــرات دور          
به خانه سوق می دهی
بـــه کـــوچ می سپـارمت         
عـــــزیـــــز آشیـــانــــه پـر
کــــه در عزیمت عبـــــــور           
نــــــوید شوق می دهی
تــــو را بــــه ساحت بهـار           
بخوان بر آن امیـــــــد زرد
کـــه من بـــه رد پــای گل           
نشانــــه هـــا نهــــاده ام
تو را بــــه جـــــان حنجره            
بخوان بــــــر آن مــزار درد
کــه من بـه انتظار عشق      
هنـــوز جــــان نداده ام...
(مسعود)